Скупое лета на цяпло,
Але было яно, было ,
Хапала сонца квецені.
Буяла, пеніла, цвіло
І прабівалася, расло,–
Хоць і не ўсе прыкмецілі!..
Прастор быў перш для ластавак,
Для слоў прыгожых, ласкавых;
Насенаваць стараліся,
А горача – купаліся...
На лецішчы, на леташнім –
Збылося ўсё найлепшае…
І вось – кастры гараць...
І дым – у вочы есца маладым,−
Сабрана ўсё калоссе…
Стаім мы моўчкі ля вады,
Цячэ рака – цякуць гады…
На носе хутка халады…
Не за гарамі – восень!..
|
|
